Mijn verblijf in Israel loopt ten einde; ik dank "een ieder" die de "moeite en belangstelling" heeft genomen om mijn weblog te hebben bekeken.

Elwyn, Jerusalem 1 april 2007;

Liefs, Zegen en groet hier vandaan,

Pieter Doeve

De Ben Yehuda street en de Joodse markt in de avond;

De laatste avond in de old city liep ik nog even door de sfeervolle altijd drukke Ben Yehuda street in de avond en schoot nog even deze foto...

De Joodse markt ademt een aparte sfeer uit het is er altijd heel druk en er is werkelijk van alles te krijgen ook hier heb ik nog even picture geschoten in de avond....

Mijn tijd zit er (voorlopig) op en ik geniet nog van een aantal mooie zonnige dagen met een aangename temperatuur aan het einde van deze maand hier;

Zo het is vrijdag aan het begin van de Shabbat en de Pesach dat ik rustig ben opgestaan en een lekkere shower heb genomen m'n ontbijtje heb gebruikt en nog even naar de casemanager van mijn middaggroepen ben geweest.
We hebben nog even wat na geevalueert en ik heb haar een mooi boeket bloemen gegeven na een foto in haar office te hebben gemaakt.
We hebben elkaars emails uitgewisselt en houden "contact"...en ze hoopt "werkelijk" op mijn terugkomst ...

Ondanks mijn voorlopige planning in mijn eigen land heeft het me wel gesterkt en bemoedigt dat ik alleen maar positieve reacties van de staff en workers hebben gekregen in het algemeen voor mijn inzet en mijn vriendelijk voorkomen... (ik kan alleen Hem danken..) en rekenen ze op mijn terugkomst dit jaar..!
De Here laat mij wel toch op verschillende manieren zien ondanks dat het in het begin een strijd was door tal van factoren inclusief mijn behoorlijk ziektebed dat ik een hart heb voor de mensen hier in het algemeen zowel Jood als Moslim maar ook anderen in de omgang met hen... Dus ik weet niet wat de nabije toekomst brengen zal en mag.....

Diana een bewogen Gods' vrouw;

Het is vrijdag als Diana in de ochtend nog even naar de old city gaat voordat de Shabbat begint. Haar bagage heeft ze zo goed als ingepakt...als ze om een uur of 2 weer terug is. Ze maakt een wat nerveuse indruk omdat ze spreekt uit ervaring dat het wel eens fout is gegaan met haar vlucht...maar ik zei vertrouw op de Here het komt goed...
Om 16.00uur brengen we dan maar samen haar bagage alvast naar de gate (ingang) van Elwyn en zetten het bij de receptionist/security-man. Ze heeft het er wat moeilijk mee het idee dat het er weer opzit en dat ze vertrek naar huis omdat ze zo'n hart en liefde heeft voor de mensen hier en in het algemeen en Israel...
Tegen half 5 zoeken we samen even de huiskamer op voor een gebed samen over hier en onze levens etc. daarna nam ik nog even deze foto van haar en we houden zeker contact met hoe alles zich ontwikkelt en de Here wil doen want ook zij zou graag weer teruggaan...

Du Du een bijzondere resident;

Du Du is een van de residents uit de oudere groep waar ik in de middag meewerkt, hij is al in de 40 en het grappige is in het begin toen ik daar pas ging werken een aantal local workers en de casemanager van toen zei dat Du Du iets van z'n vader in mij zag als hij hem een bezoekje bracht... Meestal ging de vader van Du Du even met hem een wandelingtje maken en streek dan neer bij een van de vele bankjes op het complex om zoon lief even iets lekkers te geven... Dit was en is een tradionele gang van zaken als hij op bezoek kwam al jaren....

De lengte, het postuur etc. van z'n vader zit blijkbaar ook een beetje in mij zodat Du Du weet als hij met mij even op stap ging en we ergens even gingen zitten dan was het meestal gelijk; Abba, Abba (papa) bla bla....maar een tegenvaller voor hem was dan wel even dat ik geen lekkernijen bij me had....

Du Du heeft ook z'n rustige momenten zodat je geen kind aan hem heb..(zie de foto) maar zodra er weer iets van eten voorbij flaneert is hij soms niet te stoppen dat hij wel eens even een kamertje in moet.... (zie foto..)

Onze Du Du ik mag hen wel, hij is bijzonder...

Afscheid van de locatie/organisatie Elwyn;

Een aantal leuke foto's van mijn arabische collega's bij het daycentre;

Hier had ik in het daycentre nog een aantal foto's genomen van een aantal collega's waar ik ook in de middag op de groepen meewerkt. van links naar rechts Mohamd, Soena en Gadir, in een open respectvolle houding naar elkaar toe konden we toch goed samenwerken....

Gadir en Soena....

The casemanagers;

Om toch een indruk te geven van de casemanagers waar ik mee had gewerkt hier een aantal foto's van hen.




Dit is Keren zij had de plaats ingenomen van Rachelli die vanwege persoonlijke omstandigheden was vertrokken.
De nieuwe aanwinst Keren viel bij de groep medewerkers/sters goed, zij is Joods en had toch een andere uitstraling dan Rachelli. Haar persoonlijke betrokkenheid en bewogenheid voor het personeel en de residents stond hoog in het vaandel juist omdat zij het type was die meer de werkplek opzocht dan alleen maar achter het bureau plaats te nemen. Natuurlijk gebeurden die dingen ook in wat normaal was dat hoort bij haar functie... Zij was een sociaal bewogen vrouw die ook persoonlijk belangstelling voor je had.

Hilla was onze de casemanager die ook betrokken was in de begeleiding en opvang van de international volunteers. Daarnaast had ze ook leiding over 3 groepen en dat viel soms zwaar om alles in goede banen te leiden. Ik heb toch persoonlijk een goede tijd met haar mogen ervaren en had best wel met haar te doen. Hila is vanwege persoonlijk omstandigheden sinds een nog niet te lange tijd bij Elwyn vertrokken. Wie haar op gaat volgen weet ik nog niet..?

Ik heb deze foto toch onder de casemanagers geplaatst omdat Ivanka (met de hand in haar zak) hier ook op staat vooraan in het midden naast mij. Ivanka was joods/oekraiense afkomst maar ook een lieve bewogen vrouw en erg betrokken bij de residents etc. Ze had het niet altijd even makkelijk in haar werk om het activiteitencentrum draaiende te houden. Voordat ze daar kwam werken vertelde ze mij was het een Big Mess zoals het achter werd gelaten door de vorige manager maae ze heeft er "echt" weer iets van gemaakt. Haar kantoortje was ook mijn plek en kon er altijd binnenlopen... als die gelegenheid er even was konden we even met elkaar praten over verschillende dingen van het leven. Ik hoop haar terug te mogen zien....

The kitchen;

Het is altijd hard werken in de centrale keuken van Elwyn om alles op tijd klaar te maken en de logistiek ter plaatse zo optimaal te krijgen. Dat is dus naar 12 gebouwen over het gehele complex en dit gebeurt dan ook met van brandstof voorzien kleine karretjes omdat de afstand tussen de gebouwen vrij groot is.....

Het team in de keuken bestaat grotendeels uit mannelijke medewerkers en zo 3 vrouwen... M'n petje af voor dit vrouwtje het is nog een tamelijk jong meisje die mij vaak helpt ondanks de druk van wat heel hectisch kan zijn en ze is meestal altijd in een goeie stemming ongeacht de druk waar ze soms in werk zodat ik haar toch even op de foto kon krijgen en er toch de moeite voor nam....

Een vreemd idee.......de empty room;

Toch even wennen als alles z'n keerzijde heeft van ons eens druk bezette volunteershome in het verleden en recente verleden dat ik toch nog even dit plaatje schoot... van de afgelopen woensdag vertrokkende jonge laatste volunteer naar nederland terug...

Zo wanneer ik dan vandaag (zondag) het volunteershome verlaat is alleen de oudere volunteer van nederland er nog...

Maandagavond 26-03 zijn we nog even bij elkaar als volunteers en een aantal workers van Elwyn voordat we uit elkaar zullen gaan;

We zullen nog een paar leuke pictures schieten in de old city....

Vrijdag 23-03 een aantal woorden met de security door een misverstand in de buurt bij de Western wall;

Ja gisteren was ik dan nog denk ik een van de laatste keren bij de Western wall toen ik op een trap stond met een mooi uitzicht op het plein en de klaagmuur met beneden mij een van de entry's waar je door detectors moet wil je echt het plein op kunnen etc.

Het was voor mij helemaal niet bekend en zag af en toe een joodse man of vrouw achter mij naar beneden lopen vaak wel orthodoxen en veel arabieren/moslims. Op een gegeven moment wilde ik een mooi plaatje schieten maar ja in wat voor positie toen een van de securities zenuwachtig bij de detectoren naar buiten kwam. Hij droeg een wapen op zak en riep iets naar mij boven in het hebreews waar ik natuurlijk geen antwoord kon geven zodat ik in het engels wat tegen hem terug zei van; I come from Holland bla bla.... Hij haalde een aantal collega's van hem erbij en ze keken elkaar aan en keken naar mij boven en ik dacht zo bij mijzelf ik loop wel naar beneden naar hen toe voordat het misschien wel echt uit de hand zou lopen.....

Een van de securities liep mij tegemoet en begon gelijk in engels mij wat vragen te stellen over het op en neer lopen met je camera en vond het wat verdacht.... Ik vertelde hem dat ik uit holland kwam en hier al een tijdje was en werkte als volunteer etc waarop hij mij vroeg en waar dan en heb je je paspoort bij je... Nee toevallig nou niet zei ik en lijk ik soms op een arabier of denk je dat ik een spion of zo en raakte wat geprikkelt en het is niet altijd makkelijk dan juist in de H.Geest te blijven, ik wist het ook niet dat je vanaf daar geen foto's mocht maken. We zitten hier in Israel en het is geen nederland... maar oke my excuse he said en we gaven elkaar een hand.

Het is vervelend zo'n incident maar zo zie je maar hoe waakzaam ze zijn en op alles voorbereid want vooral met de Shabbat zijn er ook extra soldaten naast de politie met hun hele uitrusting daar bij de muur...

Hier leer je weer van......in de praktijk.

Sluimerend naar m'n laatste dag toe zien te werken....

Met af en toe een paracetamol maar weer achter m'n kiezen te hebben hou ik mij staande en vraag ook om Kracht van mijn Heiland om de dagen door te komen... De 29e heb ik als laatste dag bepaalt om zo de vrouwelijke local workers toch bij te staan want een aantal zijn zwanger en een ding begrijp ik sowieso niet in nederland is dit uit den boze. Daarmee wil ik zeggen als ik zie in wat voor fase bepaalde vrouwen dan zitten mbt hun zwangerschap en nog steeds blijven werken. Tilliften hebben ze hier niet of een enkeling maar waar in het gebouw...? Het komt dus op puur fysieke kracht aan om de gehandicapten op alle mogelijke manieren te helpen ik weet hoe dit in elkaar zit......

Het zit me gewoon niet mee hoe het "WEER" in combinatie met andere factoren zo'n aanslag op mijn lichaam hebben gepleegd.. Zelf mijn amerikaanse zuster in de Here heeft hier last van gehad alleen gaat het nu wat beter met haar en ze denkt dat het te maken heeft met een bepaalde allergie (in de lucht?) die bacterien ontwikkelen die de luchtwegen aantasten.. zelfs een aantal residents loopt hiermee.

Ik heb nog een andere veronderstelling dat dit gewoon te maken heb met de gebouwen op zich, men heeft een soort aircondioning in elk gebouw dus met heaters aan de muur (een soort elektrische verwarming) die bij koude dagen aangaat en of het nou warm of koud is buiten de deuren staan steeds tegen elkaar open en worden gewoonweg niet goed dicht gedaan. Ook met de residents wordt dan niet echt rekening gehouden.... Triest soms die nonchalance zeg ik maar...

Fijn om altijd over de Here weer te kunnen praten;

Als we elkaar waar dan ook even weer tegen komen staat de Here centraal in de gesprekken in ons leven. Diana heeft heel wat contacten hier in Israel met verschillende broeders en zusters in the Lord zo er ook kort geleden een zuster uit amerika weer was overgekomen en hier voor de 3e keer is en verblijf in een hostel in Jerusalem.
Eergisteren heb ik haar even kunnen ontmoeten toen zij haar even meenam naar het volunteershome en Emma (is haar naam) is van origine Chileense maar woont allang in the states. Ze liet haar Sjofar zien die ze altijd op reis meeneemt naar Israel..en raakten even in gesprek over de Here en ik schoot nog even een picture waar ze met Diana opstaat...

the Prison;

Het is misschien een vreemde gedachte zou je denken... je werkt hier met residents die toch in soort gesloten beschermend complex wonen. Maar hoe zijn wij gehuisvest...?
Als ik m'n gordijn openslaat en het raam open schuif zie ik eerst dit....

Gelukkig kunnen we de humor ervan inzien.... as prisoners in a Yale...

Dinsdag 20-03-2007; is het zowaar mijn afscheidfeestje;

Het is vaak een vaste stek bij een definitief of tijdelijk afscheid van de volunteers bij Elwyn; restaurant the Libanon in En Kerem een prachtig plaatsje in een dal gelegen niet ver van ons complex. Morgenavond zo rond 20.00uur gaan we met een aantal van de staf (casemanagers daycentre en van de middaggroep en local workers gezellig daar eten eten....

Maaida hier op de foto het arabisch meisje wat Elwyn ook gaat verlaten...

Ali en Maaida....

Slomieth is ook een arabisch meisje en hardwerkend, ze is nog jong en wil verder studeren en verlaat eind van de maand de organisatie... Zaterdagavond 31-03 gaan we met een aantal waaronder ik nog even ergens wat eten etc. ivm haar afscheid.

De russische/oekraiense inbreng tijdens mijn afscheid-etentje.. v.l.n.r Irena, Amalia en Ivanka...

Je wordt er een beetje gek van;

Een samenloop van factoren; het extreme weer en sommige van de residents die lopen te snotteren etc. plegen weer een aanslag op je lichaam zodat ik waarschijnlijk weer aan hoesten en proesten ben daarbij komt dan ook nog eens dat de jonge volunteerster uit nederland waar ik mee naar Tiberias ben geweest vandaag een blaasontsteking heeft opgelopen...

Het zit allemaal weer tegen en juist voor haar omdat zij nog eens volgende week naar nederland teruggaat..

Laat het maar door je handel en wandel zien, mijn verblijf bij een moslimfamilie;

Afgelopen donderdag tot zaterdag ben ik met een collega van de middaggroep mee naar z'n familie geweest en heb daar gelogeerd. Ook was er een arabische bruiloft in de familie zo die mocht ik dus ook niet missen zo gaat het daar... Ze wonen in een klein plaatsje niet ver van Nazareth..

Zo rond 20.45uur komen we samen in Abfula aan waar de interliner zijn eindbestemming heeft. Het is een winderige avond als Ali even een telefoontje pleegt naar huis en vertelt dat zijn vader hier om ongeveer een minuut of 15 is... Het is een joodse plaats wat je dan ook gelijk weer opvalt door de vele joodse winkels en de mannen in het zwart en de gewone joodse bevolking. Er zijn ook wel mensen van arabische afkomst maar het is hier de minderheid...

Met een soort kleine blauwe jeep was daar zijn vader dan en hij stopte voor het busstation zodat we snel even onze spullen konden inladen. In wat gebrekkig engels maar toch de moeite nemend stelde hij zich voor en kwam Ali hem soms met wat woorden te hulp. Ik stelde mij ook voor etc....mijn eerste indruk was dat het een vriendelijke man was met respect naar de ander..wat ook later bleek. We reden het kleine plaatsje binnen waar Ali ouders wonen en de andere familie en vrienden etc.... Het is een typisch arabisch dorp waar natuurlijk de moskeen niet mochten ontbreken en totaal verschillend in vergelijking met een joods dorp of plaats.. Vaak ziet het er (helaas) wat verwaarlozer en niet echt onderhoudend uit en zou het (weer) met een financiele kwestie te maken hebben denk je dan..? Ik weet het niet maar je kan er gewoonweg niet omheen dat je met de realiteit hier te maken hebt.

Maar daar kwam ik niet voor, we reden het erf op waar 2 royale huizen stonden en typisch in de moslimstijl gebouwd maar wel mooi op hun manier... Thuis gauw de spullen uitgeladen en verder niemand aangetroffen zouden we weer vertrekken naar de bruiloftparty dan in de auto van zijn vader. Het was in hetzelfde dorp bij een van de familieleden en waar alles al was uitgestalt met een soort tent vele mensen, een tafel vol met verschillende gerechten en muziek in arabische stijl niet kon ontbreken natuurlijk... Mannen en vrouwen gescheiden en maar wat handen schudden en aan tafel dan maar waar je met service werd bediend...

Op een gegeven moment zei Ali tegen mij Pieter this is my mother en schudde haar de hand, ze was in een soort blauwe jurk gekleed maar wel met een doek om haar hoofd. Ze had een vriendelijke uitstraling leek me zo...het was dan ook even een momentopname. This is my brother from Italy and that is my other brother etc.... Ja hoor op een gegeven moment moest ik de dansvloer op waar mannen hun beste dansen lieten zien op de arabische muziek en probeerde ik de passen bij te houden en na te doen. Niemand die je uitlachte of zo en er werd geklapt en gezongen.... Iedereen was op z'n eigen manier vrij en de sfeer was gezellig maar druk wat ook bij de cultuur hoort. Het was modern en niet alle vrouwen waren gesluiert of zo en dansden op een gegeven moment ook mee......
Daarna riep de vader van hem mij even apart en hadden nog wat gepraat over van alles en nog wat en hij zei voel je vrij... en ging dan ook op een gegeven moment weer even verder kijken.

Halverwege het feest zei Ali ik vind het genoeg en ben ook moe van de week zodat we dan ook samen met de auto van een van z'n andere broers al naar huis gingen.
Thuis was er al een kamer gereed waar we logeerden, de rest van de familie kwam wat later thuis.
De volgende dag zijn we er redelijk vroeg uit gegaan omdat we wat hadden gepland. Eerst de koffie van de vrouw des huizes aan de eettafel en even weer een gesprek z'n pa. De huiskamer was ook groot in een typische stijl maar wel mooi met veel wandversieringen en schilderijen waarvan er een was met denk ik een tekst uit de Koran. Z'n moeder had veel moeite met een andere taal en stelde mij via vertaling wat vragen over hoelang je hier bent en haar zoon heb leren kennen etc... Ho dan nog even de echte arabische koffie in de kleine kopjes die met een soort pollepel ingeschonken wordt..

Het was tijd om te vertrekken naar Nazareth en daar wat in de ochtend te nuttigen als een soort ontbijt, zo dan maar weer met een andere auto van de familie dat was geen probleem..
Ali dorp is mooi gelegen tussen verschillende bergen (hoofdzakelijk middelgebergte) met veel groen waar we ook nog een kijkje later zouden nemen. Het was helaas een wat grijzige druilige dag met af en toe even de zon er doorheen

De stad doet mij/ons herinneren aan waar de Here opgroeide en je ziet dan ook vele verschillende dingen die hierop moeten duiden maar veelal met een commerciele toeristische trekpleister.....voor verschillende "soorten" christenen etc. Er is daar wel een van de grootste christenkerken van de wereld gesticht.... en de stad is 50/50 verdeelt in joodse mensen en moslims en arabische christenen en nog wat andere groepen.
We zijn dan ook even de kerk binnen gegaan want het was er druk met mensen uit afrikaanse landen, daarna zijn we dan even door een soort bazar gaan wandelen waar van alles en nog wat was uit gestalt...zodat de uren verstreken dat we maar ricting huis gingen want de warme maaltijd stond op ons te wachten...

Thuis aangekomen was de tafel uitgestalt met verschillende arabische gerechtjes die je dan maar moest proberen
eten en praten en dan vragen (de vrouw) hoe het smaakte..? Het was allemaal natuurlijk heel apart alhoewel je wel een beetje het arabisch brood herkende en nog wat andere dingen en was redelijk verzadigd...

Daarna kwam de arabische koffie weer op tafel en dronk een rondje mee dan uit beleefdheid... Buiten was het weer redelijk opgeknapt dat Alie zei dat we nog een stukje gaan rijden richting de bergen. We namen maar weer de oude wagen die wel tegen een stootje kan want de wegen zijn nou ook niet je van het. We reden richting het dorpje van een andere collega van het werk die vlakbij het dorpje van Alie ligt en aan de voet van de berg Tabor.... De omgeving is zo bijzonder mooi hier zeker als de zon al wat ging zakken achter de verschillende wolken en de bergen in een bijzonder licht werden omgetoverd.

We reden het dorpje door voordat we de kronkelweg van de Tabor opreden met vele S-bochten die behoorlijk scherp waren en klimmen maar....en het was prachtig hoe je steeds zag in het dal hoe alles zo klein werd en dan het aanschouwen van langzaam zakkende zon achter de andere bergen. Normaal in de zomer als het stralend helder weer is heb je een prachtig uit zodat je de zee van Galilea ziet en Tiberias etc. We hebben wat foto's op de berg genomen van een klooster en onderweg. de "geestelijke" betekenis van de berg zette mij aan het denken mbt Yesua.....
Vanavond zou het vervolg van de bruiloft zijn van de familie van Ali maar wij zijn met z'n tween er niet meer heen gegaan en zijn naar zijn oom en oma even geweest en wat vrienden om de avond door te komen en hebben het niet al te laat gemaakt.
De laatste dag hebben we in huiselijke sfeer doorgebracht en Ali's moeder gaf mij nog 2 mooie schaaltjes helemaal ingepakt van de bruiloft van een van haar andere zoons en blijkbaar hadden ze mij toch op hun manier geaccepteerd.
Ze wisten dat ik christen was en zij lieten op hun manier hun gastvrijheid en warmte zien zonder dat er iets van aanstoot te merken was omdat ik christen was, ze respecteerde mij volledig.... We hebben nog over de situatie hier gepraat (de vader van Ali en ik) in het algemeen en de verschillen tussen de arabieren en de palestijnen op zich..

Ik mag dit dan toch als een bijzondere persoonlijke tijd hebben mogen ervaren en heb dan ook nog wat foto's hierbij geplaatst die er gauw aankomen.....

Een avondje zangles met een aantal residents waar ze helemaal in op gaan;

Ik kon een keer mee naar de club waar verschillende residents van ons wel eens naar toe als we ze ervoor kunnen poren... Zo ging Slonnie en Jacob van onze organisatie eens mee en we worden altijd door de bus opgehaalt als die op "tijd" komt natuurlijk. Het is gelukkig goed gegaan en Sameh en ik kwamen met de 2 jongens bij de club aan binnen zaten al een aantal residents met hun begeleiding als een joodse jongeman wat liederen speelt op z'n gitaar en af en toe z'n mondharmonica erbij pakt en verschillende nummers speelt die op een geven moment bij een aantal residents bekend in de oren klinkt zodat ze mee gaan zingen of niet natuurlijk...en helemaal niet geconcentreert zitten te luisteren zoals onze Jacob. Hij staat op de foto aan de linkerkant naast Sameh en haalt liever wat streken uit wat niet altijd door de beugel kan.... Hij voelt zich altijd zeer gevleit (zelf dus) om als de gelegenheid zich voordoet altijd een vrouwelijke residents op te zoeken. (lastig te vallen..)
Zo heb ik mij dan ook die avond meer met Jacob moeten bezig houden.....dan een beetje te genieten en hoe zij in de liederen opgaan en genieten.... maar ja dat hoort er ook wel eens bij.

Toch een leuke foto...

De kogel is door de kerk (de meeting) en de hagel;

Het was weer een gekke dag wat het weer betreft; een reeks van mooie dagen wordt weer eens afgewisselt met veel regen en hagel en onweer nog wel.....en dan duikelt gelijk weer die temperatuur dus oppassen weer met je body...

Afgelopen woensdag 14-03 was ik bij de meeting (het werkoverleg) aanwezig op uitnodiging van Karen om mijn verhaal te doen waarom ik toch tussentijd Elwyn ga verlaten. Het grootste gedeelte van alle local workers waren aanwezig zodat iedereen gelijk op de hoogte was.
Ik heb hun mijn privesituatie zo goed mogelijk uitgelegt zodat er toch begrip was in het algemeen maar aan de andere kan hopen ze op mijn terugkeer....
Met Ivanka en Keren hou ik contact met de email heb ik afgesproken en blijf tot en met de 29e van deze maand nog werken omdat het dan de laatste dag van de werkweek is om zo nog wat speling over te houden voor mijn vertrek op 1 april...

De mannen in het zwart;

Tja, de ene nog meer uitgedost dan de andere als het om "tradities" gaat en dan die grote hoeden overal vallen ze op ook zo met hun grote gezinnen. Hoe druk het ook is bv; in de bus welke soms stampend vol is en nog in dat kleine of grote boek neuzen....Maar zo hebben zo ook weer hun uitstraling en macht op hun manier...(de rabbijnen) als ze even de koshere restaurants binnen wandelen om alles even te checken/controleren etc. Ze houden altijd overzicht en alles in de gaten....De mannen in het zwart proberen zo ook op straat iets aan de man kwijt.......

Helaas heb ik de mannen in het zwart "niet" meer op de picture gekregen, maar wel een spontane shot kunnen maken van 3 orthodoxe knaapjes...

Meeting;

Woensdag 14-03; hebben ze van de middaggroepen werkoverleg ofwel meeting, Karen de nieuwe casemanager nu daar heeft mij persoonlijk uitgenodigt om hieraan deelnemen ook in eerste instantie ivm met mijn aanstaande vertrek waarbij ik dan de local workers en staffleden zal uitleggen waarom ik naar nederland voorlopig terugga....

Een aantal weten het al en ik denk en verwacht dat er toch enig begrip van hun kant is maar ook een gemis juist vanwege de goede samenwerking...als ik dat van een aantal gezichten wel kon aflezen maar zo is het leven waar jezelf wel eens weer andere prioriteiten stelt....

Zwemmen met een aantal residents even eruit;

We hebben een vrij aantal mooie dagen achter de rug zo het vandaag dan ook weer vrij zacht was. Met een van de collega's en een resident zijn we naar een klein aangepast zwembad geweest, toch maar even het water in met Donja de resident alhoewel hij het niet zo graag doet maar het is gewoon even een verfrissing en het is weer even iets anders. Vanavond zouden we het nog een keer over doen met 2 andere residents maar de bus kwam veel te laat dus hebben we dat afgeblazen.....

Etenstijd;

We hebben het vaak over zwerfkatten/poezen.... Als er ergens veel dakloze en thuisloze katten zijn is het wel in Israel.
Op een vaste plek op het Elwyncomplex staan altijd de containers waarvan alle kanten de vuilniszakken etc. worden aangeleverd van de verschillende gebouwen elke dag opnieuw. Het is op een geven moment ook de vaste plek geworden waar heel veel katten/poezen samen komen op een altijd vast tijdstip meestal aan het eind van de middag wanneer het al wat begint te schemeren voor de duisternis werkelijk invalt.
Het varieert dan wel van 5 tot soms wel 16 katten die op hun beurt op zoek zijn naar restmaaltijdjes en andere zaken, soms kruipen ze helemaal de container in.....

Kent u deze man;

Hand made from our Lord.....the best there is....

My best friend friend from Holland.....

Een afspraak maken voor mijn afscheid hier, je bent vrij om het te organiseren;

Binnenkort zal ik met een staffleden en een aantal local workers een dag plannen om ergens wat te gaan drinken etc.

A.s woensdag is er een meeting van staff en collega's en zal ik het bekent maken en uitleggen etc....

Van een elastiek in een broek hebben ze blijkbaar hier nooit gehoord;

Je zou verwachten hoe worden de residents eigenlijk aangekleed... De meeste lopen in joggingspakken lekker makkelijk......maar veel van die broeken hebben toch een koord of een goed elastiek om het goed om je middel te dragen zou je verwachten.....

Soms neem ik een aantal residents mee van hun gebouw naar het daycentre of naar het kliniek, je bent dan druk in de weer en het zijn dan die momentopnamens dat je net ergens naar kijkt of een ander een beetje extra moet begeleiden of tot de orde moet roepen. Ja hoor dan is het al gebeurt doorlopen met de broek op de enkels en is het weer een klokkenspel of kaddetjes kijken. Aan de ene kant kan je erom lachen en je weet hoe je ermee moet omgaan maar aan de ander kant denk je mensen/collega's vanwaar die nonchalance het zijn toch ook "mensen", zit er uberhaupt wel een elastiek in of maak je het koort niet strak genoeg vast zodat de broek niet steeds afzakt..... De residents hebben er niet de weet van en een enkeling trekt dan zelf maar weer zijn of haar broek omhoog of heeft toch hulp nodig...
Dit gebeurt dus dagelijks..........

Autorijden in Israel is een levensbedreigende situatie;

Ze nemen het nieuw zo nauw met de regels in het verkeer hier, zeker als er meer doden in het verkeer vallen dan in al de oorlogen die hier al geweest zijn....

Je houdt je hart vast alleen al met het bumper-kleven hier, op de onmogelijke manieren soms met het inhalen van een ander dan weer links en dan weer rechts alles kan hier blijkbaar en dan niet te vergeten de snelheid...in de bebouwde kom....

Tja wat de politie hieraan doet of doen ze er uberhaupt wel wat aan en wat voor regels zijn er dan...???

Het vrouwtje van m'n werk een gesprek;

Elke keer kom ik er wel weer tegen op m'n werk in de middag en altijd een...Shalom en hoe gaat het met je?
Na Jaffa mijn joodse collega werk ze hier ook al zo'n 22 jaar vertelde ze me, het bijzondere was dat ik haar nou net in de old city tegenkwam toen ik een soort bakkerij/tea-coffeeroom voorbij liep. Ik herkende haar gelijk en zou haar nou eens even persoonlijk willen ontmoeten... Ik naar binnen en bestelde een cappuchino en een gebakje en schoof bij haar aan tafel wat ze gezellig vond. We raakten zo in gesprek over Elwyn en hoe zij ooit in Israel is gekomen. Ze vertelde mij dat ze zoveel nadat de staat Israel was gesticht en een feit was naar het land kwam en van oorsprong Iers is en werkte als volunteer bij de organisation the Sisters of Sion (ze was dus een non) Ze besloot hier te blijven en kreeg een hart voor de mensen hier als believer.. Ze werkt nu vast bij de organisatie en is al 72jaar, amazing how great and mercyfull is the Lord om haar de strenght te geven om het werk nog te kunnen doen en omdat ze van de kinderen houdt.....

Gek op een of andere manier zie ik aan een sister of ze zo'n dergelijke achtergrond heeft of had als non of zendelinge...

We gingen weer uit elkaar:

Begrip voor mijn voorlopig aanstaande vertrek;

Het was geen gemakkelijke beslissing maar de keuze ivm de persoonlijke omstandigheden gaven mij toch de doorslag om de knoop door te hakken...
Ik hoorde ook dat aan het einde van deze maand onze volunteers-casemanager Hila the organisatie gaat verlaten ik moest hier niet al te lang mee wachten.
Het was op een of andere manier moeilijk haar te bereiken juist om haar hierop voor te bereiden en omdat ik in Israel langer zou blijven dan de gemiddelde volunteer hier....
Waarschijnlijk was ze al bezig voorbereidingen te treffen voor haar vertrek etc. want dan was ze er wel en dan weer niet en ik kon ook niet zomaar steeds bij mijn werk weer weg....

Voor dit alles heb ik eerst de coordinator van de organisatie in nederland proberen te bereiken door hem uit te leggen dat hij haar eerst misschien even alvast op de hoogte wil brengen van mijn aanstaande vertrek voordat ik het haar ook nog persoonlijk zal vertellen....

Van de organisatie in nederland kreeg ik ook geen respons zodat ik via haar email mijn persoonlijke situatie en genomen beslissing van mijn aanstaande vertrek uitlegde in het engels...en hopen dat ze goed engels kan lezen...?

Niet lang daarna kreeg ik een kort berichtje terug waaruit ik vernam dat ze toch hier rmoeite mee had ondanks dat ik het in engels met zo eenvoudig mogelijke woorden opschreef...
Uit nederland kreeg ik ook nog een mail van de coordinator die begrip had voor de genomen persoonlijke beslissing maar dat het nou net valt in de periode dat je in Israel bent...Hij zou met Hila contact opnemen...ook ivm de visa etc...
Op het kantoor de volgende dag bij haar legde ik het haar allemaal uit en ze had totaal begrip voor de genomen beslissing en vroeg alleen of ik terugkwam..?
Ik hou alles open zei ik tegen haar maar wanneer precies kon ik niet zeggen mbt dit jaar, ik weet niet hoe dit allemaal ontwikkelt..?

Ivanca mijn casemanager van het daycentre daar heb ik zo'n goede band mee juist omdat ze ook echt een sociaal bewogen vrouw is. Kort geleden nam ze mij even apart om me te vertellen dat je nou 3maanden hier ben en ik je schedule (rooster) wat wil veranderen om je meer de ruimte en vrijheid te geven om je te ontplooien ook vanwege je kennis en ervaring etc.. Denk er rustig over na wat je graag zou willen doen of veranderen ik hoor het wel van je...
O Here dacht ik bij mijzelf juist op het punt dat ik binnenkort ga vertrekken zie ik weer zoveel positieve ontwikkelingen en heb ik toch die knoop doorgehakt.... Maar ik vertrouw Hem dat Hij alles gebruikt doen meewerken ten goede dat heb ik vaker ondervonden zo ik het dan ook los laat en wat de toekomst hier of in nederland brengen mag.... Er is zo'n vertrouwensband onstaan met workers in het algemeen en hoe de residents in het algemeen tegen je aankijken nu.....

Hoe moet ik haar dit nu uitleggen dacht ik bij mezelf.... maar ik weet dat ze toch een luisterend oor heeft voor alles.
Zondag kort geleden aan het einde van mijn werkdag ging ik nog even naar het daycentre terug want meestal is ze er nog en liep even haar kantoor binnen...
Ik moet je iets vertellen wat voor mij heel belangrijk is...haar gezicht vertrok een beetje maar daarna kwam er een glimlach...ze begreep het volkomen.
If you don't mind can we hold contact with the email, of cause but I hope that I can read the english language that is for me some difficult and weer een smile...

Karen is the nieuwe casemanager van de middaggroepen waar ik meewerkt en moest ik het ook nog vertellen....
Nadat ze even tijd voor mij vrijmaakte zat ik bij haar op het kantoortje en kwam met mijn uitleg etc.... We shall really miss you Peter just in one of the groups...I now the situation there with some workers thought I by myself... You will for vacation to Holland, no I told her I stay there but do you come back this year....? I say also to here can we hold contact with the email...sure she said. In general she understand my personal situation...

Zo dit was allemaal achter de rug dan....

Purim laten ze in Elwyn ook niet zo maar voorbij gaan;

Maaida en Keren onze nieuwe casemanager van de middaggroepen

Moshe zoals hij heet is van europeesche afkomst als Joodse man...

Dit behoeft geen uitleg denk ik.....

Soms wordt je het even te veel;

Niet het geestelijk voedsel want dat geef je "altijd" kracht...het zijn de "lange" dagen soms.... Maar je ziet dan weer in de praktijk dat de Here ook van hun kant de liefde teruggeeft op verschillende manieren...

Het Joodse Purimfeest;

Vrijdag 02-03 -2007;

Gisteren was er al wat van te merken op het dagactiviteitencentrum toen we met verschillende dingen bezig waren ter voorbereiding van het Purim-feest hier; schilderen, maskers maken etc.

Vandaag ging ik even naar de oude stad om naar een fotozaakje te gaan en in de bus was het al te zien veelal jongelui die zich hadden uitgedost in verschillende kledij en gesminkt en zo stapten er steeds meer in tussen de gewone passagiers. Bij de halte Ben Yehuda in de stad moet het allemaal gebeuren het is de winkelstraat en het plein van Jerusalem waar het altijd leeft ongeacht als er geen feest is. Muziek, veel lawaai en gedanst door verschillende mensen in een carnavalsachtige stemming... De negatieve kant van dit feest is dan ook dat er verdeelheid is onder de Joden door het steeds minder in de hand lijkt te hebben van het alcoholgebruik hierbij. Tja waar staat het Purim nou eigenlijk denk je dan? ....We hebben verschillende Hamans onder hand wel gehad en ze zijn er nog steeds, kijk maar naar Iran als v.b. Satan zal zijn plan nooit opgeven om het Joodse volk te willen uitroeien....De Almachtige zelf zal Zijn volk bewaren (Num. 23: 9) en dit volk zal niet onderen de volkeren worden gerekend...
Het volk zal altijd gehaat blijven...omdat in ieder generatie wel een Haman tegen hun zal opstaan..
Esther neemt een belangrijke plaats in als men dit allemaal weer herdenkt juist omdat zij toen der tijd zo dapper was om het voor haar volk op te nemen zo de Here met haar was... De goedgezindheid van de koning van die tijd heeft Haman tenslotte het leven gekost.. en de Joden zullen dit feest altijd vieren..
Daarbij komt dan door goeddoening dat er aalmoezen worden opgehaalt voor diegene die het niet makkelijk hebben in de kille harde samenleving hier...maar de Here zorg toch op een of andere manier voor blijdschap hier zo ik hier in de straat liep en een paar foto-shots maakte.

De Ben Yehuda street stond in het (recente) verleden bekent om de vele zelfmoordaanslagen van de terroristen.

Een traditie; Hamans-oren:

M'n joodse collega Jaffa heeft een redelijk ernstig ongeluk gehad en is zeker een maand afwezig;

Veelal zijn de huizen hier tegen of op de hellingen van de rotsen gebouwt zo ook het huis van mijn joodse collega die niet ver van Elwyn woont wel even de drukke straat oversteken en extra opletten want ze rijden hier behoorlijk hard en een enkeling stopt bij het zebrapad...

Jaffa stond mij al op te wachten aan het begin van de trap want we moesten een stuk naar boven om bij haar huis te komen en ik drukte haar een boeket bloemen in haar handen en vroeg hoe het met haar ging.....
Het ging wat beter zei maar ik sta nog onder controle van een arts van het Hadassah ziekenhuis maar doe het rustig aan alhoewel collega's en de staff haar belden om een keer langs te kunnen komen maar hun nog moest afzeggen omdat ik het nog niet echt aan kan en constant maar mensen over de vloer zie ik niet zitten.
Ze woont in een leuk ingerichte flat en was erg gastvrij en er stond van alles op tafel, ze vertelde me eerst wat over het ongeluk met een auto die haar geschept had...en wonder boven wonder had ze gedeeltelijk wat kneuzingen aan haar linkerzij en er was wel een botje in haar neus gebroken zodat ze naar het ziekenhuis even was geweest om het recht te zetten etc. Ik dank God want het had erger kunnen aflopen zei ze me en was blij mij te zien juist omdat ze de situtatie waar ze in zit met mij kon delen en haar hart kon lucht en wetende van mijn aanstaande vertrek waar ze aan de ene kant begrip voor had maar het toch een gemis zal zijn....

Ze werkt al 23 jaar bij Elwyn en kent de geschiedenis van de organisatie in het algemeen van binnen en buiten en van vele mensen. In het verleden was de organisatie van de staat en kreeg ook staatssubsidie en werkten er veel joodse medewerkers/sters maar doordat de goverment op een gegeven moment Elwyn ging privatiseren hebben amerikanen dit grotendeels overgenomen. Er heeft een grote reorganisatie plaatsgevonden en veel joods personeel ging weg omdat het management met goedkopere krachten wilden werken. Dit was een kans voor veel arabische mensen die wel alles wilden aanpakken en ook hadden ze de kennis etc. niet in huis die je toch voor dit werk nodig heb.
Het gaat bij mij niet om de arabische mensen op zich zei ze, maar ze hebben toch een hele andere kijk op alles ook vanuit hun cultuur en misschien religie en hoe kijken ze tegen dit soort mensen (de residents) aan....
Uitzonderingen daar gelaten hoor...want overal heb je mensen die een hart voor andere mensen hebben ook zo deze doelgroep en er echt voor willen gaan en zich willen inzetten.
Er is heel veel verandert binnen Elwyn in de loop der jaren wat ze allemaal heeft meegemaakt en ook wat haar afdeling betreft mbt de managers en collega's, juist toen er op een gegeven moment een verloop van managers bij haar afdeling was en nieuwe leidinggevenden van buiten werden aangetrokken die het wel even beter zouden weten is er veel mis gegaan. Vanwege haar lange staat van dienst en ervaring etc. hebben een aantal collega's moeite met haar juist omdat zo ook nog eens joods is....Veelal jaloersheid zei ze en onjuist bejegenen zodat ze steeds op het kantoortje zitten bij de manager....
Dit snijdt als een mes in m'n hart en niet omdat ik het zo beter weet dit toen pijn en hoe kunnen managers al die verhalen geloven van collega's die er nog niet eens zo lang werken zodat ik op het matje wordt geroepen....

Peter your come on the right time and you are so patient and has a listen ear, I thank also the Lord that He give me the strenght...in this situation and also the accident from some weeks ago.. But my two childeren they help me so in everything. Ik zag in haar ogen wat tranen en dacht zo bij mijzelf als de een lijdt lijden de anderen ook mee...
Ik zei haar nu er een andere casemanager is gekomen die totaal anders is meer socialer ook naar the workers in het algemeen is er weer hoop en geef het een kans... De tijd vloog voorbij zodat ik op een gegeven moment zei dat ik maar zou opstappen want haar dochter met de kinderen en haar man zou komen en zij zijn religieus en Jaffa had wel alles voorbereidt voor de Shabbat.

Ik vroeg haar of ik voor haar mocht bidden en ze had er geen moeite mee... en legde alles zo in Zijn handen wat haar leven en situatie betreft als gescheiden moeder met 2 kinderen hele zorgzame kinderen....en bad ook dat the Holy Spirit persoonlijk haar hart zou openen voor Yesua.... Ze was even stil en bedankte me toen de sleutel in de deur ging en haar dochter binnenkwam etc. Ik loop nog even met je gedeeltelijk mee omdat het met die trappen toch een doolhof is. Ik gaf haar schoonzoon en dochter nog een hand en zei een gezegend Shabbat Shalom...

Ik hield nog even haar hand vast voordat we uit elkaar gingen en ik zei we houden contact...

Je maakt het voor het eerst van dichtbij zelf mee;

Woensdag 28-02-2007;

Het was een beetje een crazy day vandaag; op het werk was het een gezellige dag en waar we ook van het weer (een stralende dag en een lekkere temperatuur) mochten genieten zeker bij het day-centre juist omdat we met z'n allen buiten activiteiten gingen doen zoals schilderen en make-up op de gezichten van de residents deden als voorbereiding op het Poerim-feest zoals de Joden het vieren etc.

Mijn werkrooster is enigzins wat verandert omdat ik ook nou 1dag (woensdag) gedeeltelijk in de avond werk, juist vandaag toen ik klaar was van mijn middagwerk en ik een paar uur vrij was ging ik even naar de old city. Na wat boodschapjes te hebben gedaan stapte ik weer op de bus richting m'n werk, mensen zaten gestresst in de bus viel me zo op en wat geprikkelt en dat is niet anders dan in nederland of waar dan ook dacht ik bij mezelf...
Vlakbij het grote central busstation waar alle interliners vertrekken naar verschillende plaatsen in het land was een lange opstopping en heel veel mensen, ik zat in mijn gewone bus en keek ook af en toe op de klok omdat ik om 18.00uur weer zou beginnen met het werk. Meestal bij dit grote busstation zijn ook veel soldaten die van overal uit het land op verlof zijn en misschien naar huis gaan of weer naar de plaats terug moeten waar ze gestationeert zijn etc. Ik zag zwaailichten en veel politie en mensen die ook uit de bus wilden waar ik in zat oa dus lichtelijk paniek en (geruchten) over een bomalarm!! Echter zelf heb ik niet veel kunnen zien tenslotte ik moest naar m'n werk...
Ik hoorde wel een harde knal maar verder is het ook maar speculeren..... Echter kwam ik wel wat te laat op het werk maar ze maakte er geen probleem van gelukkig..
Ik was zelf vrij rustig moet ik eerlijk zeggen.... Alles heeft Hij in de hand....!

Juist bij de joodse feesten willen de extremisten vaak toeslaan en is de politie en het leger extra alert!

Een kijkje in het daycentre waar ik in de ochtend werkt en het verblijf waar ik in de middag werkt van medewerkers/sters en residents;

Een aantal van de residents van de gemengde ouderen groep met oa van links naar rechts; Jacob, Jonathan en Moshe (Mozes)

Mayda een arabisch local worker die binnenkort wel Elwyn gaat verlaten, ze gaat naar Amerika voor een conferentie en gaat in de zomer trouwen. Ze is christen en gelooft in de Here... een sociaal en zachtmoedig persoon.. ze staat op de foto met Nhetsagh.

Op de foto met een aantal van het team van de middaggroep...

Mijn verblijf in Eilat en de Shelter, een korte impressie en beleving en mijn persoonlijke indruk en de man op het muurtje;

Donderdag moest ik vroeg uit de veren want het werd een lange dag en een lange rit naar het zuiden. Half zes eruit en om 06.45uur op het central busstation waar de interliner richting Eilat zou vertrekken.
By the way het was weer een stralende dag met veel zon, wat had ik het getroffen...Om 07.00uur reden we Jerusalem uit en reden vervolgens ongeveer dezelfde route als toen ik naar Masada ging.. De buschauffeur zou eerst een behoorlijk stuk overbruggen voordat we echt een lange stop gingen maken om de benen even te strekken etc. Tussendoor zijn er wel mensen uitgestapt bij de bekende opstap en uitstapplaatsen langs de Dode zee en Masada en pas daarna maakten wij onze eigenlijke stop dus. Een lekkere cappuchino ging er bij mij wel even in met een warme croissant mag ik...
Het was zo rond half 12 dat we onze reis weer vervolgden richting het zuiden, de zon stond strak aan de hemel en het was warm in de bus dat je zo af en toe even wegzakte... Zo tegen 13.00uur reden we langs een checkpoint waar wij met de bus weer gewoon doorheen konden zonder problemen. Heel in de verte zag ik de eerste soort eerste kleine wolkenkrabbers wat volgens mij Eilat zou kunnen wezen, het zouden hotels of iets dergelijks kunnen wezen. Eilat is een moderne badplaats wat erg gelieft is bij de Israeliers en met name de jongeren wat ook later zal blijken. Om 14.00uur reden we tamelijk oude busstation van de plaats binnen, het was er behoorlijk druk met verschillende soorten mensen. Het claxoneren van de taxi's om je een rit aan te bieden werd je soms ook beu. Ik zocht even een telefooncel op om naar de shelter te bellen hoe ver het eigenlijk vanaf hier is naar de hostel.. Ik kreeg een jongen aan de lijn die engels sprak en achteraf bleek ook oa de receptie daar bediende..
Hij vertelde mij dat je taxi kan nemen maar het is niet echt noodzakelijk en het is niet zo duur. Voor mij wist ik genoeg en bedankte hem. Ik was best wel wat moet dat ik toch besloot de taxi dan maar te nemen en hield er een aan en legde hem de straat uit wat voor hem bekend was.
Het was een ritje wat niet veel voorstelde dus.. De Shelter is gelegen in een woonwijk maar toch niet echt ver van alles zoals de winkels, banken en de boulevard en zee.
Boven de ingang stond een tekst uit de bijbel en ging naar binnen en kwam op een soort binnenplaats wat leuk is ingericht met verschillende tafels en stoelen en kussens om op te zitten en een paar banken en schilderijen en teksten aan de muur met een geestelijke achtergrond. Hier en daar zaten wat jongelui bij elkaar in een hoekje onder een soort afdak te luisteren naar iemand die wat uit de bijbel uitlegde, het bleek dat er nog een bijbelstudie bezig was die wekelijks gegeven wordt.. Dit wordt dan ook het bijbelstudie hoekje genoemd wat leuk is ingericht.


Een lange jongen kwam mij tegemoet are you Pieter (Peter) from Holland yes I say hi I'm Fred nice to meet you bla bla.. en checkte mij in bij hem. Ik maakte gelijk even een praatje en hij vertelde dat hij uit Canada komt en van de assistenten rond John en Judy was om hun wat bij te staan in de Shelter.. Hij vertelde mij dat hij binnenkort naar Nederland vertrekt om te gaan werken bij het Heils des Volks in Amsterdam in een van de Shelters daar.
Ik hoorde van Fred dat de Pexjes in het begin van de avond terug zouden zijn van een weekje bij vrienden te zijn geweest in het noorden.
Hij bracht mij naar de kamer waar ik een aantal nachten met 2 andere guys zou delen... Na een beetje wat spulletjes te hebben uitgepakt en mij wat te hebben opgefrist ging ik een beetje de boel verkennen en alles een beetje aftasten...De hostel is knusjes en leuk ingedeelt, je bent puur op jezelf aangewezen wat betreft je eten, er is een keuken waar wat dingen staan die je nodig kan hebben als jezelf iets wil bereiden en een koelkast. Dus zelf wat koken of ergens wat buiten eten...what you want... Dit was voor mij dan ook duidelijk en ik zocht het liever buiten als ik iets warm wilde eten, voor het ontbijt s'ochtends haalde ik wat boodschappen. Zo ging ik dan ook een beetje Eilat verkennen en liep naar het centrum waar je van alles heb zoals restaurantjes, winkels, snacktentjes, winkelcentra en bioscoop etc. Het blijkt ook dat Eilat een eigen airport heeft want af en toe zie je vliegtuigen aanvliegen en opstijgen, het is een klein vliegveld voor charters alleen. Ik zag een bord richting de boulevard en beaches nou dus toch even richting de zee dan... Het was stralend weer met een zacht briesje en ik denk zo rond de 25 graden... Talloze tentjes/kraampjes met van alles en nog wat komen op je af en sjieke hotels en appartementen en cafe's en terrasjes helemaal op de toerist ingesteld, alhoewel er ook vele Israeliers denk ik uit andere delen van het land waren. Het viel mij wel op dat de badplaats echt op de jongeren is ingesteld ook vanwege de music etc. Er zijn hier dan wel veel joden met een franse achtergrond door het gepraat dan weer in het hebreews en dan weer frans.... Je merkt dan ook weer de wereldse invloeden van de vrijheid hoe eigenlijk alles kan zoals de jongelui maar ook sommige volwassenen erbij lopen wat hun kleding betreft... Er zijn ook vele arabische jongeren hier die van het "leven" willen genieten zeg ik zo maar. Oke het was voor mij wel even genoeg en het was onderhand al bijna 17.00uur dat ik maar weer richting de hostel ging.... Het begon onderhand ook weer wat te schemeren en de sfeervolle lichtjes van de Shelter gingen dan ook aan. Een andere man kwam naar mij toe en ik denk aan zijn manier van lopen dat een van zijn benen wat korter was, Hi ik ben Jeff en kon ook wat nederlands en wat blijkt dat hij een tijdje in Noord-Holland had gewoont en voor mij een niet onbekende plaats namelijk; Hoorn en z'n vrouw en kinderen wonen daar nog. Jeff komt van oorsprong uit de States en woont al een tijdje in Nederland maar verblijf nu enige tijd in Israel en kent de Pexjes ook goed en zit dan ook nog tijdelijk in de staff hier omdat hij vertelde dat hij wel binnenkort weer naar zijn gezin zou terug gaan.
Wat mij wel opviel is dat de meerderheid jongeren waren veelal uit amerika, een aantal uit duitsland waarvan een ouder stel en wat russen of oekraieners en wat nederlanders en waarvan een nederlands gezin. Veelal kreeg je toch kliekjes die het meer bij elkaar zochten dan dat ze je met jou ook gingen kennis maken. Oke je kan niet van hun gezicht aflezen of het nou "werkelijk" allemaal wat heet "christenen" zijn.......Ik had me er op ingestelt om hopelijk John en Judy die avond nog te zien maar het liep allemaal wat anders. Ik ging dan ook nog maar ergens wat eten en genoot van een aangename avond en liep zo s'avonds nog even over de promenade en ging op een bankje zitten luisterend naar de kabbelende zee en keek zo naar al die lichtjes in de verte van boten en huizen etc. van links Jordanie en rechts de stad Eilat......ver van al het lawaai en gebruist van het avondvertier etc...

Om een uur of half tien was ik weer de hostel terug en zag Fred nog even en hij vertelde mij dat John nog even hier was geweest maar alweer naar huis was en morgenochtend om 10.00uur hier zou zijn, ik wist zo genoeg en zocht de kamer op want ik was best wel moe en zie het morgen wel weer....
Ik was redelijk uitgerust en ging aan m'n ontbijtje...met weer een stralende dag. Tegen tienen kwam er een man met denk ik een amerikaanse car aan het geronk te horen het moest John zijn, hij had een baard en een bril maar hij was alleen. Ik stelde mij voor en vertelde gelijk iets over een goede vriend van mij....die hij een paar jaar geleden ontmoet zou hebben. Er ging iets dagen maar hij zei ik kom zo terug en dan gaan we even zitten....
Ik vertelde even in het kort wat van mijzelf en schoof hem de foto in handen van een vriend van mij en zei dat hij je ook met je vrouw wat bemoedigingen wilde geven uit de bijbel door te mailen. Na even nagedacht te hebben herkende John gauw het gezicht en lachte....
Mooi dat je er opdit moment bent want vannavond hebben we ons Shabbat-meal en er wordt een dienst gehouden en wat gezongen door een aantal gasten die komen... John was typisch een man die altijd in de weer was/is.. zo hij mij dan ook weer moest excuseren omdat er even orde op zaken moest worden gestelt na even weg te zijn geweest etc.... Ik zie je vanavond en dan is Judy er ook...
M'n dag deelde ik maar weer in door er op uit te gaan toch weer richting zee en een beetje dingen te bekijken. Meestal liep ik dezelfde route richting de stad en de boulevard en kwam altijd een zelfde man tegen die daar op een muurtje zat, mijn eerste indruk was dat hij dakloos was maar geen drugs of echt alcoholgebruiker was. Hij drong zich niet echt aan als je voorbij hem liep... Op een of andere manier maakte hij wel indruk op mij maar liet hem voorlopig met rust... Bij de zee aan gekomen liep ik langs de gebruikelijke drukke stands en terrasjes etc. waar de levensgenieter of genietster haar weer kon uitleven.... De jeugd is hier ook zo werelds als waar dan ook en moest gewoon opvallen op verschillende manieren als het op die ander maar indruk maakt....
Ik liep richting een aantal pieren die door rotsblokken in zee een soort afbakkening vormden als havenhoofden en ging op een van hen zitten om zo te genieten van de Red sea en de bergen om mij heen. Echt ver zit je hier niet meer van de Jordaanse grens want je ziet een grote Jordaanse vlag wapperen wat aanduidt dat daar de grens zal beginnen..... Je ziet ook de huizen in de verte tegen de bergen gebouwt en de haven van Jordanie etc. Egypte daarin tegen ligt toch wat verder weg maar je ziet wel de bergen in de verte.... Het was alweer wat later in de middag dat ik maar weer de Shelter ging opzoeken.

De binnenplaats was al helemaal ingericht voor de dienst van vanavond met rijen stoelen en een soort podium. Om 19.00uur zou het beginnen en ik ging nog even wat rusten om me daarna opfrissen en zo rond half zeven maar een plekje te zoeken. Langzaam druppelden
de mensen wat binnen naast de gasten die in de hostel al verblijven... Ik schoot even een van de gasten aan om te vragen of Judy er al was, ze zou hier ergens al rondlopen werd mij gezegd. Er waren verschillende mensen die de dienst bezochten zoals oa aziatische mensen en mensen uit cuba etc. Iemand zei me dat is Judy en ik ging gelijk even naar haar toe om me voorstellen etc. Ze kwam me wat koeltjes over maar dat zal wel verschillend zijn bij amerikanen in tegenstelling tot bv Jeff en ze leek mij wel de rust zelve in die zin dat ze echt bij John past die altijd maar druk bezig is....
Achter mij zaten een paar chinese christenen die wat liederen aan het instuderen waren en zo op het eerste gezicht denk ik dat er wel zo tussen de 80 en 100 man waren. We gingen de Here is prijzen met Worship en John kondigde het chinese groepje aan om hun nummers te zingen....etc en daarna zouden we een jong stel feliciteren die pas een paar dagen getrouwd waren en Lena die ook deel uitmaakte van het Shelterteam vertaalde het engels weer in russisch...Maxim de man van het getrouwde stel zou ook zijn getuigenis geven hoe hij tot geloof was gekomen, het bijzondere was dat ik hem herkende en een paar vrienden die ook bij hem waren en voorzover ik weet herkende ik een aantal die wel allang uit het programma waren van House of Victory in Haifa van Eric Benson en wat leuk dan dat ze hier waren en na afloop van de dienst ben ik nog even naar hun toe gegaan. John kondigde aan dat een aantal van de Cubanen ook wat liederen zouden zingen....in het spaans zo het dan toch een internationaal gezelschap was.
Er was een lekkere maaltijd gemaakt waar iedereen van genoot en er over en weer gezellig werd nagepraat in verschillende talen etc. en de avond vloog zo voorbij en nadat iedereen weg was hielp ik de boel nog wat opruimen voordat ik weer m'n kamer opzocht.



John Pex spreekt de mensen toe in zijn vrijmoedigheid voor het begin van de Shabbat-dienst...

Zaterdagochtend was ik er lekker vroeg uit om nog wat van m'n dag te maken en John en Judy kwamen al vroeg naar de Shelter om met de vrouw en de man van het nederlands gezin een dagje naar de dessert te gaan en ze hadden picknickspullen bij zich etc en John zei nog wel ik zie je in de loop van de middag en ik groette hem.
Het zelfde ritueel weinig contact met de jongeren die er nog waren die weer hun eigen kliekjes opzochten, ik maakte nog wel even een babbeltje met een duits echtpaar die uit Munchen kwamen vriendelijke mensen...
Op een gegeven moment ging ik er weer op uit en maakte weer mijn zelfde wandelroute eerst via een internetcafe. Daar zat die weer de man op het muurtje en er waren opdat moment weinig mensen in de buurt ik liep hem voorbij maar ik werd er zo sterk bij bepaalt door de Here dat ik terug moest.
Ik liep naar hem toe en vroeg hem of hij een beetje engels kon spreken en hij zei van wel, ik stelde hem de vraag of je gebruikt...en hij begreep gelijk wat ik eigenlijk bedoelde. Nee zei hij en meestal zie je het ook wel aan iemand die drugs of alcohol gebruikt. Ik zei tegen hem; ik wil je iets geven en gebruikt het om te eten en niet voor andere dingen benadrukte ik hem en mag ik ook voor je bidden vroeg ik hem en hij stond er open voor...en gaf hem daarna een hand en ging toen weg. Here zei ik nog onder het lopen ik geef hem in Uw handen dat Hij u nog persoonlijk mag leren kennen...Amen.

Ik had zo na een halve dag besloten om een dag in te korten en vandaag nadat de Shabbat weer voorbij was naar Jerusalem terug te gaan omdat ik het hier wel had gehad..!
In de Shelter legde ik het Lena het russische meisje uit dat ik vandaag weer terug zou gaan en checkte me weer uit bij de receptie. Om een uur of 5 verliet ik de Shelter op weg naar the busstation om weer op weg te gaan naar Jerusalem waar ik ongeveer 21.00uur aankwam. In z'n geheel genomen kijk ik toch op een mooie geslaagde week terug met als afsluiting dan Eilat....
Het is leuk om een keer in de Shelter te zijn geweest maar "persoonlijk" zou ik het niet gauw weer over doen!

Ik wist ook dat de 3 meisjes die nadat hun volunteersperiode voorbij waren nog Jordanie en Egypte hebben bezocht en zondag in de ochtend weer terug zouden komen om zondagnacht af te reizen naar Nederland met een vroege ochtendvlucht op maandag zodat ik hen ook nog even zou kunnen zien.