M'n joodse collega Jaffa heeft een redelijk ernstig ongeluk gehad en is zeker een maand afwezig;

Veelal zijn de huizen hier tegen of op de hellingen van de rotsen gebouwt zo ook het huis van mijn joodse collega die niet ver van Elwyn woont wel even de drukke straat oversteken en extra opletten want ze rijden hier behoorlijk hard en een enkeling stopt bij het zebrapad...

Jaffa stond mij al op te wachten aan het begin van de trap want we moesten een stuk naar boven om bij haar huis te komen en ik drukte haar een boeket bloemen in haar handen en vroeg hoe het met haar ging.....
Het ging wat beter zei maar ik sta nog onder controle van een arts van het Hadassah ziekenhuis maar doe het rustig aan alhoewel collega's en de staff haar belden om een keer langs te kunnen komen maar hun nog moest afzeggen omdat ik het nog niet echt aan kan en constant maar mensen over de vloer zie ik niet zitten.
Ze woont in een leuk ingerichte flat en was erg gastvrij en er stond van alles op tafel, ze vertelde me eerst wat over het ongeluk met een auto die haar geschept had...en wonder boven wonder had ze gedeeltelijk wat kneuzingen aan haar linkerzij en er was wel een botje in haar neus gebroken zodat ze naar het ziekenhuis even was geweest om het recht te zetten etc. Ik dank God want het had erger kunnen aflopen zei ze me en was blij mij te zien juist omdat ze de situtatie waar ze in zit met mij kon delen en haar hart kon lucht en wetende van mijn aanstaande vertrek waar ze aan de ene kant begrip voor had maar het toch een gemis zal zijn....

Ze werkt al 23 jaar bij Elwyn en kent de geschiedenis van de organisatie in het algemeen van binnen en buiten en van vele mensen. In het verleden was de organisatie van de staat en kreeg ook staatssubsidie en werkten er veel joodse medewerkers/sters maar doordat de goverment op een gegeven moment Elwyn ging privatiseren hebben amerikanen dit grotendeels overgenomen. Er heeft een grote reorganisatie plaatsgevonden en veel joods personeel ging weg omdat het management met goedkopere krachten wilden werken. Dit was een kans voor veel arabische mensen die wel alles wilden aanpakken en ook hadden ze de kennis etc. niet in huis die je toch voor dit werk nodig heb.
Het gaat bij mij niet om de arabische mensen op zich zei ze, maar ze hebben toch een hele andere kijk op alles ook vanuit hun cultuur en misschien religie en hoe kijken ze tegen dit soort mensen (de residents) aan....
Uitzonderingen daar gelaten hoor...want overal heb je mensen die een hart voor andere mensen hebben ook zo deze doelgroep en er echt voor willen gaan en zich willen inzetten.
Er is heel veel verandert binnen Elwyn in de loop der jaren wat ze allemaal heeft meegemaakt en ook wat haar afdeling betreft mbt de managers en collega's, juist toen er op een gegeven moment een verloop van managers bij haar afdeling was en nieuwe leidinggevenden van buiten werden aangetrokken die het wel even beter zouden weten is er veel mis gegaan. Vanwege haar lange staat van dienst en ervaring etc. hebben een aantal collega's moeite met haar juist omdat zo ook nog eens joods is....Veelal jaloersheid zei ze en onjuist bejegenen zodat ze steeds op het kantoortje zitten bij de manager....
Dit snijdt als een mes in m'n hart en niet omdat ik het zo beter weet dit toen pijn en hoe kunnen managers al die verhalen geloven van collega's die er nog niet eens zo lang werken zodat ik op het matje wordt geroepen....

Peter your come on the right time and you are so patient and has a listen ear, I thank also the Lord that He give me the strenght...in this situation and also the accident from some weeks ago.. But my two childeren they help me so in everything. Ik zag in haar ogen wat tranen en dacht zo bij mijzelf als de een lijdt lijden de anderen ook mee...
Ik zei haar nu er een andere casemanager is gekomen die totaal anders is meer socialer ook naar the workers in het algemeen is er weer hoop en geef het een kans... De tijd vloog voorbij zodat ik op een gegeven moment zei dat ik maar zou opstappen want haar dochter met de kinderen en haar man zou komen en zij zijn religieus en Jaffa had wel alles voorbereidt voor de Shabbat.

Ik vroeg haar of ik voor haar mocht bidden en ze had er geen moeite mee... en legde alles zo in Zijn handen wat haar leven en situatie betreft als gescheiden moeder met 2 kinderen hele zorgzame kinderen....en bad ook dat the Holy Spirit persoonlijk haar hart zou openen voor Yesua.... Ze was even stil en bedankte me toen de sleutel in de deur ging en haar dochter binnenkwam etc. Ik loop nog even met je gedeeltelijk mee omdat het met die trappen toch een doolhof is. Ik gaf haar schoonzoon en dochter nog een hand en zei een gezegend Shabbat Shalom...

Ik hield nog even haar hand vast voordat we uit elkaar gingen en ik zei we houden contact...

Je maakt het voor het eerst van dichtbij zelf mee;

Woensdag 28-02-2007;

Het was een beetje een crazy day vandaag; op het werk was het een gezellige dag en waar we ook van het weer (een stralende dag en een lekkere temperatuur) mochten genieten zeker bij het day-centre juist omdat we met z'n allen buiten activiteiten gingen doen zoals schilderen en make-up op de gezichten van de residents deden als voorbereiding op het Poerim-feest zoals de Joden het vieren etc.

Mijn werkrooster is enigzins wat verandert omdat ik ook nou 1dag (woensdag) gedeeltelijk in de avond werk, juist vandaag toen ik klaar was van mijn middagwerk en ik een paar uur vrij was ging ik even naar de old city. Na wat boodschapjes te hebben gedaan stapte ik weer op de bus richting m'n werk, mensen zaten gestresst in de bus viel me zo op en wat geprikkelt en dat is niet anders dan in nederland of waar dan ook dacht ik bij mezelf...
Vlakbij het grote central busstation waar alle interliners vertrekken naar verschillende plaatsen in het land was een lange opstopping en heel veel mensen, ik zat in mijn gewone bus en keek ook af en toe op de klok omdat ik om 18.00uur weer zou beginnen met het werk. Meestal bij dit grote busstation zijn ook veel soldaten die van overal uit het land op verlof zijn en misschien naar huis gaan of weer naar de plaats terug moeten waar ze gestationeert zijn etc. Ik zag zwaailichten en veel politie en mensen die ook uit de bus wilden waar ik in zat oa dus lichtelijk paniek en (geruchten) over een bomalarm!! Echter zelf heb ik niet veel kunnen zien tenslotte ik moest naar m'n werk...
Ik hoorde wel een harde knal maar verder is het ook maar speculeren..... Echter kwam ik wel wat te laat op het werk maar ze maakte er geen probleem van gelukkig..
Ik was zelf vrij rustig moet ik eerlijk zeggen.... Alles heeft Hij in de hand....!

Juist bij de joodse feesten willen de extremisten vaak toeslaan en is de politie en het leger extra alert!

Een kijkje in het daycentre waar ik in de ochtend werkt en het verblijf waar ik in de middag werkt van medewerkers/sters en residents;

Een aantal van de residents van de gemengde ouderen groep met oa van links naar rechts; Jacob, Jonathan en Moshe (Mozes)

Mayda een arabisch local worker die binnenkort wel Elwyn gaat verlaten, ze gaat naar Amerika voor een conferentie en gaat in de zomer trouwen. Ze is christen en gelooft in de Here... een sociaal en zachtmoedig persoon.. ze staat op de foto met Nhetsagh.

Op de foto met een aantal van het team van de middaggroep...

Mijn verblijf in Eilat en de Shelter, een korte impressie en beleving en mijn persoonlijke indruk en de man op het muurtje;

Donderdag moest ik vroeg uit de veren want het werd een lange dag en een lange rit naar het zuiden. Half zes eruit en om 06.45uur op het central busstation waar de interliner richting Eilat zou vertrekken.
By the way het was weer een stralende dag met veel zon, wat had ik het getroffen...Om 07.00uur reden we Jerusalem uit en reden vervolgens ongeveer dezelfde route als toen ik naar Masada ging.. De buschauffeur zou eerst een behoorlijk stuk overbruggen voordat we echt een lange stop gingen maken om de benen even te strekken etc. Tussendoor zijn er wel mensen uitgestapt bij de bekende opstap en uitstapplaatsen langs de Dode zee en Masada en pas daarna maakten wij onze eigenlijke stop dus. Een lekkere cappuchino ging er bij mij wel even in met een warme croissant mag ik...
Het was zo rond half 12 dat we onze reis weer vervolgden richting het zuiden, de zon stond strak aan de hemel en het was warm in de bus dat je zo af en toe even wegzakte... Zo tegen 13.00uur reden we langs een checkpoint waar wij met de bus weer gewoon doorheen konden zonder problemen. Heel in de verte zag ik de eerste soort eerste kleine wolkenkrabbers wat volgens mij Eilat zou kunnen wezen, het zouden hotels of iets dergelijks kunnen wezen. Eilat is een moderne badplaats wat erg gelieft is bij de Israeliers en met name de jongeren wat ook later zal blijken. Om 14.00uur reden we tamelijk oude busstation van de plaats binnen, het was er behoorlijk druk met verschillende soorten mensen. Het claxoneren van de taxi's om je een rit aan te bieden werd je soms ook beu. Ik zocht even een telefooncel op om naar de shelter te bellen hoe ver het eigenlijk vanaf hier is naar de hostel.. Ik kreeg een jongen aan de lijn die engels sprak en achteraf bleek ook oa de receptie daar bediende..
Hij vertelde mij dat je taxi kan nemen maar het is niet echt noodzakelijk en het is niet zo duur. Voor mij wist ik genoeg en bedankte hem. Ik was best wel wat moet dat ik toch besloot de taxi dan maar te nemen en hield er een aan en legde hem de straat uit wat voor hem bekend was.
Het was een ritje wat niet veel voorstelde dus.. De Shelter is gelegen in een woonwijk maar toch niet echt ver van alles zoals de winkels, banken en de boulevard en zee.
Boven de ingang stond een tekst uit de bijbel en ging naar binnen en kwam op een soort binnenplaats wat leuk is ingericht met verschillende tafels en stoelen en kussens om op te zitten en een paar banken en schilderijen en teksten aan de muur met een geestelijke achtergrond. Hier en daar zaten wat jongelui bij elkaar in een hoekje onder een soort afdak te luisteren naar iemand die wat uit de bijbel uitlegde, het bleek dat er nog een bijbelstudie bezig was die wekelijks gegeven wordt.. Dit wordt dan ook het bijbelstudie hoekje genoemd wat leuk is ingericht.


Een lange jongen kwam mij tegemoet are you Pieter (Peter) from Holland yes I say hi I'm Fred nice to meet you bla bla.. en checkte mij in bij hem. Ik maakte gelijk even een praatje en hij vertelde dat hij uit Canada komt en van de assistenten rond John en Judy was om hun wat bij te staan in de Shelter.. Hij vertelde mij dat hij binnenkort naar Nederland vertrekt om te gaan werken bij het Heils des Volks in Amsterdam in een van de Shelters daar.
Ik hoorde van Fred dat de Pexjes in het begin van de avond terug zouden zijn van een weekje bij vrienden te zijn geweest in het noorden.
Hij bracht mij naar de kamer waar ik een aantal nachten met 2 andere guys zou delen... Na een beetje wat spulletjes te hebben uitgepakt en mij wat te hebben opgefrist ging ik een beetje de boel verkennen en alles een beetje aftasten...De hostel is knusjes en leuk ingedeelt, je bent puur op jezelf aangewezen wat betreft je eten, er is een keuken waar wat dingen staan die je nodig kan hebben als jezelf iets wil bereiden en een koelkast. Dus zelf wat koken of ergens wat buiten eten...what you want... Dit was voor mij dan ook duidelijk en ik zocht het liever buiten als ik iets warm wilde eten, voor het ontbijt s'ochtends haalde ik wat boodschappen. Zo ging ik dan ook een beetje Eilat verkennen en liep naar het centrum waar je van alles heb zoals restaurantjes, winkels, snacktentjes, winkelcentra en bioscoop etc. Het blijkt ook dat Eilat een eigen airport heeft want af en toe zie je vliegtuigen aanvliegen en opstijgen, het is een klein vliegveld voor charters alleen. Ik zag een bord richting de boulevard en beaches nou dus toch even richting de zee dan... Het was stralend weer met een zacht briesje en ik denk zo rond de 25 graden... Talloze tentjes/kraampjes met van alles en nog wat komen op je af en sjieke hotels en appartementen en cafe's en terrasjes helemaal op de toerist ingesteld, alhoewel er ook vele Israeliers denk ik uit andere delen van het land waren. Het viel mij wel op dat de badplaats echt op de jongeren is ingesteld ook vanwege de music etc. Er zijn hier dan wel veel joden met een franse achtergrond door het gepraat dan weer in het hebreews en dan weer frans.... Je merkt dan ook weer de wereldse invloeden van de vrijheid hoe eigenlijk alles kan zoals de jongelui maar ook sommige volwassenen erbij lopen wat hun kleding betreft... Er zijn ook vele arabische jongeren hier die van het "leven" willen genieten zeg ik zo maar. Oke het was voor mij wel even genoeg en het was onderhand al bijna 17.00uur dat ik maar weer richting de hostel ging.... Het begon onderhand ook weer wat te schemeren en de sfeervolle lichtjes van de Shelter gingen dan ook aan. Een andere man kwam naar mij toe en ik denk aan zijn manier van lopen dat een van zijn benen wat korter was, Hi ik ben Jeff en kon ook wat nederlands en wat blijkt dat hij een tijdje in Noord-Holland had gewoont en voor mij een niet onbekende plaats namelijk; Hoorn en z'n vrouw en kinderen wonen daar nog. Jeff komt van oorsprong uit de States en woont al een tijdje in Nederland maar verblijf nu enige tijd in Israel en kent de Pexjes ook goed en zit dan ook nog tijdelijk in de staff hier omdat hij vertelde dat hij wel binnenkort weer naar zijn gezin zou terug gaan.
Wat mij wel opviel is dat de meerderheid jongeren waren veelal uit amerika, een aantal uit duitsland waarvan een ouder stel en wat russen of oekraieners en wat nederlanders en waarvan een nederlands gezin. Veelal kreeg je toch kliekjes die het meer bij elkaar zochten dan dat ze je met jou ook gingen kennis maken. Oke je kan niet van hun gezicht aflezen of het nou "werkelijk" allemaal wat heet "christenen" zijn.......Ik had me er op ingestelt om hopelijk John en Judy die avond nog te zien maar het liep allemaal wat anders. Ik ging dan ook nog maar ergens wat eten en genoot van een aangename avond en liep zo s'avonds nog even over de promenade en ging op een bankje zitten luisterend naar de kabbelende zee en keek zo naar al die lichtjes in de verte van boten en huizen etc. van links Jordanie en rechts de stad Eilat......ver van al het lawaai en gebruist van het avondvertier etc...

Om een uur of half tien was ik weer de hostel terug en zag Fred nog even en hij vertelde mij dat John nog even hier was geweest maar alweer naar huis was en morgenochtend om 10.00uur hier zou zijn, ik wist zo genoeg en zocht de kamer op want ik was best wel moe en zie het morgen wel weer....
Ik was redelijk uitgerust en ging aan m'n ontbijtje...met weer een stralende dag. Tegen tienen kwam er een man met denk ik een amerikaanse car aan het geronk te horen het moest John zijn, hij had een baard en een bril maar hij was alleen. Ik stelde mij voor en vertelde gelijk iets over een goede vriend van mij....die hij een paar jaar geleden ontmoet zou hebben. Er ging iets dagen maar hij zei ik kom zo terug en dan gaan we even zitten....
Ik vertelde even in het kort wat van mijzelf en schoof hem de foto in handen van een vriend van mij en zei dat hij je ook met je vrouw wat bemoedigingen wilde geven uit de bijbel door te mailen. Na even nagedacht te hebben herkende John gauw het gezicht en lachte....
Mooi dat je er opdit moment bent want vannavond hebben we ons Shabbat-meal en er wordt een dienst gehouden en wat gezongen door een aantal gasten die komen... John was typisch een man die altijd in de weer was/is.. zo hij mij dan ook weer moest excuseren omdat er even orde op zaken moest worden gestelt na even weg te zijn geweest etc.... Ik zie je vanavond en dan is Judy er ook...
M'n dag deelde ik maar weer in door er op uit te gaan toch weer richting zee en een beetje dingen te bekijken. Meestal liep ik dezelfde route richting de stad en de boulevard en kwam altijd een zelfde man tegen die daar op een muurtje zat, mijn eerste indruk was dat hij dakloos was maar geen drugs of echt alcoholgebruiker was. Hij drong zich niet echt aan als je voorbij hem liep... Op een of andere manier maakte hij wel indruk op mij maar liet hem voorlopig met rust... Bij de zee aan gekomen liep ik langs de gebruikelijke drukke stands en terrasjes etc. waar de levensgenieter of genietster haar weer kon uitleven.... De jeugd is hier ook zo werelds als waar dan ook en moest gewoon opvallen op verschillende manieren als het op die ander maar indruk maakt....
Ik liep richting een aantal pieren die door rotsblokken in zee een soort afbakkening vormden als havenhoofden en ging op een van hen zitten om zo te genieten van de Red sea en de bergen om mij heen. Echt ver zit je hier niet meer van de Jordaanse grens want je ziet een grote Jordaanse vlag wapperen wat aanduidt dat daar de grens zal beginnen..... Je ziet ook de huizen in de verte tegen de bergen gebouwt en de haven van Jordanie etc. Egypte daarin tegen ligt toch wat verder weg maar je ziet wel de bergen in de verte.... Het was alweer wat later in de middag dat ik maar weer de Shelter ging opzoeken.

De binnenplaats was al helemaal ingericht voor de dienst van vanavond met rijen stoelen en een soort podium. Om 19.00uur zou het beginnen en ik ging nog even wat rusten om me daarna opfrissen en zo rond half zeven maar een plekje te zoeken. Langzaam druppelden
de mensen wat binnen naast de gasten die in de hostel al verblijven... Ik schoot even een van de gasten aan om te vragen of Judy er al was, ze zou hier ergens al rondlopen werd mij gezegd. Er waren verschillende mensen die de dienst bezochten zoals oa aziatische mensen en mensen uit cuba etc. Iemand zei me dat is Judy en ik ging gelijk even naar haar toe om me voorstellen etc. Ze kwam me wat koeltjes over maar dat zal wel verschillend zijn bij amerikanen in tegenstelling tot bv Jeff en ze leek mij wel de rust zelve in die zin dat ze echt bij John past die altijd maar druk bezig is....
Achter mij zaten een paar chinese christenen die wat liederen aan het instuderen waren en zo op het eerste gezicht denk ik dat er wel zo tussen de 80 en 100 man waren. We gingen de Here is prijzen met Worship en John kondigde het chinese groepje aan om hun nummers te zingen....etc en daarna zouden we een jong stel feliciteren die pas een paar dagen getrouwd waren en Lena die ook deel uitmaakte van het Shelterteam vertaalde het engels weer in russisch...Maxim de man van het getrouwde stel zou ook zijn getuigenis geven hoe hij tot geloof was gekomen, het bijzondere was dat ik hem herkende en een paar vrienden die ook bij hem waren en voorzover ik weet herkende ik een aantal die wel allang uit het programma waren van House of Victory in Haifa van Eric Benson en wat leuk dan dat ze hier waren en na afloop van de dienst ben ik nog even naar hun toe gegaan. John kondigde aan dat een aantal van de Cubanen ook wat liederen zouden zingen....in het spaans zo het dan toch een internationaal gezelschap was.
Er was een lekkere maaltijd gemaakt waar iedereen van genoot en er over en weer gezellig werd nagepraat in verschillende talen etc. en de avond vloog zo voorbij en nadat iedereen weg was hielp ik de boel nog wat opruimen voordat ik weer m'n kamer opzocht.



John Pex spreekt de mensen toe in zijn vrijmoedigheid voor het begin van de Shabbat-dienst...

Zaterdagochtend was ik er lekker vroeg uit om nog wat van m'n dag te maken en John en Judy kwamen al vroeg naar de Shelter om met de vrouw en de man van het nederlands gezin een dagje naar de dessert te gaan en ze hadden picknickspullen bij zich etc en John zei nog wel ik zie je in de loop van de middag en ik groette hem.
Het zelfde ritueel weinig contact met de jongeren die er nog waren die weer hun eigen kliekjes opzochten, ik maakte nog wel even een babbeltje met een duits echtpaar die uit Munchen kwamen vriendelijke mensen...
Op een gegeven moment ging ik er weer op uit en maakte weer mijn zelfde wandelroute eerst via een internetcafe. Daar zat die weer de man op het muurtje en er waren opdat moment weinig mensen in de buurt ik liep hem voorbij maar ik werd er zo sterk bij bepaalt door de Here dat ik terug moest.
Ik liep naar hem toe en vroeg hem of hij een beetje engels kon spreken en hij zei van wel, ik stelde hem de vraag of je gebruikt...en hij begreep gelijk wat ik eigenlijk bedoelde. Nee zei hij en meestal zie je het ook wel aan iemand die drugs of alcohol gebruikt. Ik zei tegen hem; ik wil je iets geven en gebruikt het om te eten en niet voor andere dingen benadrukte ik hem en mag ik ook voor je bidden vroeg ik hem en hij stond er open voor...en gaf hem daarna een hand en ging toen weg. Here zei ik nog onder het lopen ik geef hem in Uw handen dat Hij u nog persoonlijk mag leren kennen...Amen.

Ik had zo na een halve dag besloten om een dag in te korten en vandaag nadat de Shabbat weer voorbij was naar Jerusalem terug te gaan omdat ik het hier wel had gehad..!
In de Shelter legde ik het Lena het russische meisje uit dat ik vandaag weer terug zou gaan en checkte me weer uit bij de receptie. Om een uur of 5 verliet ik de Shelter op weg naar the busstation om weer op weg te gaan naar Jerusalem waar ik ongeveer 21.00uur aankwam. In z'n geheel genomen kijk ik toch op een mooie geslaagde week terug met als afsluiting dan Eilat....
Het is leuk om een keer in de Shelter te zijn geweest maar "persoonlijk" zou ik het niet gauw weer over doen!

Ik wist ook dat de 3 meisjes die nadat hun volunteersperiode voorbij waren nog Jordanie en Egypte hebben bezocht en zondag in de ochtend weer terug zouden komen om zondagnacht af te reizen naar Nederland met een vroege ochtendvlucht op maandag zodat ik hen ook nog even zou kunnen zien.

Een kijkje in de gemeente van Joshie;

Een aanslag was op handen tussen Tel Aviv en Jerusalem;

Dinsdag; de politie en het leger zijn extra waakzaam vanwege een op handen zijnde aanslag die zelfmoordterroristen vandaag van plan waren te plegen. De controle aan een drukke verkeerweg en een belangrijke plaats tussen Jerusalem en Tel Aviv was dan ook zeer intensief....

Gebleken is dat er een iemand van plan was in het central busstation van Tel Aviv de aanslag te plegen had dit niet kunnen worden voorkomen dan waren er waarschijnlijk heel veel slachtoffers gevallen....

De 2e dag; En Gedi en Masada voor een ieder vanuit z'n eigen beleving "indrukwekkend"

Weer vroeg uit de veren en op weg naar het central busstation in Jerusalem. Het was pas een uur of 8 in de ochtend en het zonnetje stond nog niet zo hoog... Met de interliner van 09.30uur op weg naar de Dode zee en Massada en ik mocht niet klagen die week van het was weer eindelijk voor een wat langere periode rustig weer met aangename temperaturen. Na Jerusalem uit te zijn gereden gingen we over een nieuw stuk snelweg want over het algemeen is het wegennet in Israel goed onderhouden en ze werken aan een verdere uitbreiding.
Na Oost-Jerusalem in de verte nog te hebben gezien kregen we de eerste kleine heuvels in zicht waar mooie dorpjes op gebouwd zijn, veelal arabische dorpjes want je herkent ze gelijk aan de torens van de moskeen.
Op een gegeven moment gingen de heuvels steeds meer over in dore rostachtige bergen met af en toe bedoeieen-kampementen etc. We reden ook nog door een nieuwe gemoderniseerde checkpoint met soldaten waar we met de bus echter geen last van hadden soms was het een dore uitzichtloze weg die tweebaans werd. Het werd steeds meer een woestijnlandschap... en zagen in de verte al een beetje het begin van de Dode zee liggen. Dichterbij gekomen maakten we een stop van ongeveer 15 minuten voor een bakkie of iets anders...?
We vervolgden onze reis en kwamen steeds dichter bij de Dead see met aan de rechterkant de (woestijnachtige) middelgebergten van Israel en aan de linkerkant de hogere bergen van Jordanie. De Dode zee ligt ook onder het normale zeeniveau zodat het hier ook het laagste punt in de wereld is. het is ook "letterijk" een Dode zee als ik het zo mag uitdrukken juist omdat het bijna stilstaand water is maar de Jordaan er nog wat verversing aan toevoegd. De weg vervolgde zich dan ook gedeeltelijk vlak langs het water zodat we een mooi uitzicht hadden en we hadden stralend weer met toch een beetje een waas over de Jordan-Mountains alhoewel de zon daar ook goed wilde doorbreken...
De sterke doordringende geur en de aangekoekte zoutplakkaten kabbelden tegen de oevers en de rotsen, soms ging de weg weer in behoorlijke kronkels omhoog en dan weer naar beneden maar de chauffeurs hebben niet voor het eerst deze wegen gereden... We naderden En Gedi Spa waar ik en ook en tal van anderen eruit zijn gegaan, vele mensen zijn hier dan ook de zee even ingegaan en er waren stores and restaurantjes etc. een toeristische trekpleister dus maar ook een kuuroord.
Ik schoot hier even een foto van een badende moslimvrouw:

Wonder boven wonder zijn een aantal foto's toch gelukt met zoveel zon, een uur later heb ik mijn reis vervolgt met een volgende bus richting Masada. Er waren nog ander plaatsen waar de bus stopte zoals oa En Gedi natuurreservaat en En Gedi botanische tuinen.... Indrukwekkend was het toen we de vestingsrots van Masada naderden en het was even klimmen met de bus

(Je ziet de kabels van de kabelbaan naar boven lopen..) tekst behoort bij foto...

naar het punt waar de bus zou stoppen dit was een gebouw met een klein hotel voor mensen die misschien willen overnachten, alles zat dan ook hier bij elkaar een winkel, receptie en een restaurant. Dit was dan ook het beginpunt van 2 mogelijkheden om de vesting te bereiken; te voet of met een moderne kabelbaan, ik koos voor het laatste en kocht een kaartje bij het loket en liep richting de kabelbaan plateau. Het is een grote cabine en ik schat dat er zo 35 tot 40 personen in kunnen. De man die dit bediende kreeg het seintje dat we naar boven konden, de lift was niet zo en je moet zeker "geen" hoogtevrees hebben want het is toch nog een aardige klim..maar het zit allemaal goed in elkaar want de Israeliers weten wel dingen goed te bouwen.. Prachtig hoe de mensen steeds kleiner werden toen ik zo naar beneden keek en eigenlijk hoe snel en bijna geruisloos je met deze moderne kabelcabine boven ben. Werkelijk indrukwekkend hoe je zo om je heen kon kijken en hoe de Romans dit eigenlijk gebouwd hadden, het is gewoon eigenlijk een kleine complete stad die zou je zeggen niet in te nemen zou zijn... Who is the enemy of the Romans do you think..? Van beneden af gezien zou je denken dat het plateau en de oppervlakte niet zo groot zou zijn maar dan heb je een verkeerde inschatting gemaakt onvoorstelbaar groot. Het is natuurlijk een zeer geliefd toeristische trekpleister commercieel gezien...en ik denk eigenlijk niet van de massa die deze plaats bezoekt en de geschiedenis niet echt kent dat het eigenlijk de "dappere" slag van de Joden hier was...mijns inziens.
Af en toe moest je je oren toesluiten hier want je bent hier behoorlijk hoog maar dan scheerden af en toe weer een aantal Israelische straaljagers voor je voorbij tussen de bergen door die dan nog eens door de geluidsbarriere gaan want ze houden alles in de gaten.. Overigens na een fijne mooie dag waar het weer ook zo meezat was ik ook weer blij dat ik thuis was.

Indrukwekkend als je daar zo boven staat en wat een overzicht dan, je ziet de Dode zee en de bergen van Jordanie in de verte die in een soort mist gesluierd zijn...

Mijn eerste dag erop uit; Tiberias en het verhaal over de Golan-Hights

Vroeg erop uit voor de reis naar het noorden wat toch wel twee en half uur bijna drie uur in beslag nam. Voor niet iedereen is een busreis even prettig zoals m'n mede-reisgenote (volunteer) die hier ervaring mee had. Met een tussenstop rijden we omstreeks 11.00uur Tiberias binnen, het is een stralende dag en bijna windstil ondanks dat je het nooit weet bij de Zee van Galilea....We hadden wat info. ingewonnen voor de bus die ons naar de Golan-hoogte zou brengen alleen reden ze niet zo frequent in de wintermaanden...dus even in de gaten houden. Aan het meer/de zee hebben we wat uitgerust en hebben we wat foto's genomen en was ik wat gretig om de tijden van de Here Jezus voor me te halen hoe het toen zou zijn geweest etc. Diska had een luisterend oor.....voordat we nog wat gingen wandelen langs het water. Na genot van een lekker ijsje gingen we terug richting het busstation, je weet het maar nooit met die bussen???

De bus zou om half 3 pas vertrekken zo laat dus tja wat nu overlegden we met elkaar en rond 18.00uur is het zo goed als donker alhoewel het langzaam wat langer licht bleef... We hadden de knoop doorgehakt tenslotte wilden we graag naar de Golan-Highst. Zouden we dan voor niets de hele tocht hebben gemaakt? Nadat we wegreden bij het busstation ging ik wat informatie inwinnen over de bereikbaarheid en tot waar de bus reed. De chauffeur vertelde mij dat de bus tot aan de dorpjes reed aan de voet van het Golan gebergte en verder niet. Het was een vriendelijke man en ik legde hem uit dat wij een dagje er op uit waren eerst naar Tiberias en dan van horen zeggen de natuur van deze uitgestrekte gebergten...zo graag willen zien etc.
Het liep al tegen half vier dat wij het dorpje aan de Golan hadden bereikt, de chauffeur gaf ons het advies om hier een nacht ergens te gaan slapen want over een kleine ander half uur treed de schermering al in en is het zo donker..Hij wist wel wat adresjes van mensen die een slaapplaats willen aanbieden..en er werd over en weer gebelt wat de mogelijkheden waren en dat we de kosten wel samen konden delen...
Tja wat nu Diska zei ik daar zijn we speciaal voor naar het noorden gegaan... We vroegen de chauffeur over hoe laat morgen de eerste bus van hier teruggaat..... 07.00uur naar Tiberias en om 12.00uur gaat er een bus van hier direct naar Jerusalem...Zo vroeg opstaan zagen we echter niet zitten en zij had een afspr. om 16.00uur ergens dus dit werd "helaas" niks.
Laten we een les hieruit hebben geleert, het advies was van mensen die de Golan hadden bezocht ga vroeg in de morgen als alternatief als je toch op eigen gelegenheid wil gaan of met een soort gids of in de zomer dan is het helemaal hier op z'n mooist...

Afgezien van alles hebben we toch samen een leuke maar vermoeide dag gehad...

The western wall en de Mountain of Olive een aantal nieuwe foto's komen;

The western wall een smeltkroes van religies bij elkaar altijd indrukwekkend...De rust is enigzins teruggekeert vanwege de opgravingen etc. van enige tijd terug waarbij er wat opstootjes waren tussen moslims en de joodse oproerpolitie..

Deze foto is gemaakt vanaf de kant van de Olijfberg.

Geestelijke bemoedigingen en een doorn in een het vlees;

Ondanks de dingen waar ik door heen moest voel ik mij geestelijk wel sterker. Dit alles heeft te maken doordat ik met veel Geest vervulde broeders en zusters uit verschillende landen in contact ben gekomen uit verschillende gemeenten. Veelal zijn het Messiaanse christenen vanuit de States en praten we over verschillende dingen zoals je visie en missie voor Israel etc. maar ook over je eigen geestelijk leven en getuigenissen.

Wat mij zelf betreft zit de tegenstander ook niet stil want hij probeert altijd de kinderen van God op 1 van de 2 fronten aan te vallen... (geestelijk/lichamelijk) Ondanks dat ik gelukkig dank zij de Here al weer enige tijd op de been ben en ook weer aan het werk slaat de verkoudheid en neemt het hoesten "weer" toe en ben toch goed gekleedt en bid tot de Ontfermende om bescherming...daarbij komt ook dat er residents zijn die proesten hoesten en je er midden tussen in zit en wie weet wat ze allemaal overbrengen.....

Het weer zal uiteraard ook zijn deel erin hebben omdat het halverwege de dag zo weer kan omslaan, de temperatuur verschillen plegen ook steeds een aanslag op je lichaam...

Er breekt een rustige periode aan in het volunteershome;

Vandaag is een van de laatste vrijwilliger (uit mijn periode) even op bezoek bij mijn oude kamergenoot in Haifa en komt morgenavond laat terug. Zondagochtend vroeg vertrekt zij met een andere volunteer die werkt in een klein ziekenhuis hier in de buurt naar Eilat om zich daar aan te sluiten bij de andere volunteers die als het goed is gegaan in Jordanie zijn geweest. De komende week zouden ze dan met z'n allen naar Egypte gaan en komen de 25e februari terug nog even in het volunteershome om de volgende dag dan definitief met z'n drieen naar nederland af te reizen... De volunteer die werkt in het kleine ziekenhuis blijft nog...

Opdit moment zijn we dan met z'n vieren; 3 nederlanders en 1 amerikaanse.

Komende week ben ik vrij en waar ik wel even naar uitzie...

Ik hoop dat het WEER enigzins geen roet in het eten gooit omdat ik eindelijk er echt op uit hoop te gaan.
Ik heb wat dingen ingeplant als het maar niet regent!!!!! Wolkjes zijn geen probleem...

o.a; Tiberias en de Golan-hoogte (dit ga ik doen met nieuwe volunteerster uit nederland)
Dode zee en En Gedi...?
Massada....
De Negev en Eilat en hoop daar te kunnen blijven logeren bij vrienden die een hostel hebben...

Ik hoop dat het allemaal doorgaat!

De problemen en de gespannen sfeer bij de Tempelberg in Jerusalem;

Het is waarschijnlijk grotendeels in het nieuws bekend over de situatie rond de Tempelberg... Het is voor zowel de Joden als de Moslims zo'n "religieus" bekende plaats waar al zolang over gestreden wordt over wie, wat en aanspraak....Eeen triest beeld van de ontwikkelingen opdit moment zijn nou weer dat de israelische autoriteiten bezig zouden zijn om hun archeologische onderzoeken/werkzaamheden te willen hervatten mbt de Tempel etc. De moslims daarin tegen zien het gevaar van verzakkingen mbt de bodem/grond waar de moskeen op staan en voor hen een ook zeer heilige plaats dus etc... Er zijn geweldadigheden/confrontaties geweest tussen de israelische M.E en demonstrerende moslims wat beperkt uit de hand was gelopen. Momenteel is de situatie nog steeds wat gespannen maar zou er gepraat worden... Er is veel politie en soldaten daar en barricades omdat ik enige dagen richting de klaagmuur wilde gaan en er veel afzettingen waren. We weten de geschiedenis vanuit het verleden denk ik mbt de Intifada...

Laten we toch "weer" hopen dat de situatie weer stabiliseerd...

De contrasten van het weer in Israel;

Het is gewoon van dag tot dag zo verschillend met het weer momenteel hier; maandag hadden we een prachtige dag dat we grotendeels in de ochtend bij het daycentre lekker buiten zaten. Het was een stralende dag met temperaturen dik boven de 20 graden en je kon het in de natuur al zo mooi zien aan verschillende bomen en planten hier, de nachten zijn nog vrij koud... Vandaag een druilende dag met weinig zon gelukkig niet veel wind en de rest van de week niets veel goeds belovend....?

Mijn werk binnen Israel Elwyn; Efrath

Misschien kunnen jullie je nog herinneren dat ik in het oude jaar iets vertelde in een van de middaggroepen over een jong meisje Efrath geheten. Ze was er toen slecht aan toe doordat ze problemen had met het eten en haar lichaamgesteldheid snel achteruit ging zodat ze ook naar het ziekenhuis moest en artsen besloten naar een onderzoek dat zij een soort stoma ingebracht heb gekregen. Ze is alweer een tijdje terug bij ons en krijg voorlopig via een soort infuus voeding ingebracht. De manier waarop momenteel alles in z'n werk slaat goed aan bij haar zodat je ook werkelijk kan zien dat het gelukkig beter met haar gaat en ze ook weer wat meer op gewicht komt. Momenteel doe ik met haar na het assisteren van een aantal residents bij haar eigen groep die geholpen moet worden met het eten geven eeen kwartiertje therapie door met haar weer wat te gaan lopen om kracht in haar benen te krijgen met haar spieren, ze wordt wel aan beide handen door mij vast gehouden omdat ze het nog niet alleen kan...
Ik geloof in een "wonder", vertelde mijn joodse collega mij omdat uit de andere groep waar ik werk (de wat oudere mannelijke residents) een jongen in het verleden ook zoiets dergelijks als Efrath had...en naar een bepaalde periode door het beetje bij beetje uit te proberen om weer eten via de mond in te brengen het op gegeven moment helemaal goed is gegaan zodat hij niet meer afhankelijk is van een stoma en nu gewoon kan eten. Met die verstande dat het voedsel wel aangepast is zodat hij het gewoon kan doorslikken...Dit is een wonder van de Here is "alles mogelijk" vertelde mijn collega dan ook.....

Israel up to date; armoede in Israel is ook een realiteit....

Uit een onderzoek is gebleken dat er veel armoede is onder de bevolking doordat er met de gelden/financien in het beleid bij de regering ook corruptie is. Daarbij is het zo dat momenteel onder de jongeren de meeste armoede is....

Mijn "persoonlijke" ervaring en indruk hier nou als vrijwilliger is dat je serieus wordt genomen en niet zozeer dat ik het even beter weet....

Op een van de middaggroepen heb ik een hele goede samenwerking met mijn joodse collega die ook bij het daycentre werkt en een aantal andere collega's van russische en arabische afkomst en voel mij daar ook volledig geaccepteert omdat zij mij ook dingen laten doen (mbt structuur/begeleiding) met een aantal residents die normalerwijs een betaalde medewerker/ster zou doen. Toch bijzonder en dat ze mij ook soms om raad en advies vragen. Ik kan hun alleen dingen uitleggen en spreken uit mijn ervaringen uit nederland. Of het allemaal gehonoreert wordt hangt toch af van de staf/leiding..... Maar ik waardeer het zeker..... "niet" dat het om mij gaat maar wat de mensen misschien aan mijn zien...Ik dank de Here ervoor want daar gaat het tenslotte om wat je hier kan bijdragen etc....

We hebben sinds kort weer een nieuwe casemanager in de middaggroepen waar ik werk, ze heeft zich aan een aantal al voorgesteld..... Vandaag heb ik mij maar even persoonlijk zelf even voorgestelt etc. Zo gezien komt ze op de local workers wel goed over juist omdat ze een heel ander type is die echt betrokken wil zijn bij de praktijk dan alleen maar in haar office te zitten. Met de praktijk bedoel ik naar medewerkers en bewoners met meer een sociale instelling dan alleen maar beleidsmatig bezig te zijn. Dit kan de onderlinge verstandhoudingen alleen maar ten goede komen.

Het is Gods liefde om je hiervoor in te spannen als je het afweegt tegenover de vergoeding want 500 shekel is elke maand verschillend;

Het is afwachten wat de koers elke maand weer doet; de ene keer heb je weer omgerekent ongeveer 80 euro in handen en de andere keer zit je er weer wat boven. Maar het is zo bijzonder dat je je daar niet druk overmaakt, je hebt die eigen beslisssing ooit genomen en de Here zorgt voor je en dat is het allerbelangrijkste....Je werkt toch enigzins fulltime en het is verschillend per dag toch soms heel intensief dat je even moet bijkomen want het gaat toch soms op een wat andere manier..........

Lieve broeders en zusters een oproep voor de organisatie waar ik werk;

Ik heb het zo op mijn hart en heb er met een aantal hier over gesproken of het mogelijk is, ik hoop dat jullie je daar ook voor willen inzetten....
De groep waar ik werk zou "zeker" nog kleding kunnen gebruiken, het is een jongere groep bestaande uit 9 meisjes/vrouwen en 1 jongen maar de maten verschillen van small tot extra large. Het gaat om broeken, joggingskleding, bloesjes en truien en sokken. Ik hoop dat jullie hieraan kunnen komen en dit apart voor mij willen houden wanneer ik (binnenkort) in Nederland ben....